Almanyanin merkezinde, Avrupanin göbegindeydim ve her seyin on yillar önce ölmüs oldugu, buz kestigi ve topragin altinda kaldigi gercegi baska hicbir yerde buradaki kadar bariz görünür degildi, kitamiz esasli, affedilmez büyük hatalarina razi geldiginden beri böyleydi.Kasselde tuhaf seyler oluyor Sehir, bilinmeyen bir mantigin önünü acan bir mantiksizliga davet ediyor bizi. Sanat hayat gibi gelip gecerken geride bir satir, bir ezgi, hafizamizda yer eden, kisiligimizin parcasini olusturan imgeler birakiyor. Civisi cikmis bir dünyada, sanatin öldügüne hükmeden ugursuz seslerin aksine, Enrique Vila-Matas hala sanatla zincirleme reaksiyonlar yaratilabilecegine dair umudunu koruyor.Kasselde Mantik Aramakta Vila-Matas, avangardla iliskisini ve Documenta etkinligine katilimini alisilmadik bir kurmacaya dönüstürüyor. Sayfalarin arasindan ince bir mizahla seslenen, mantik kurmak üzere mantiksiza davet eden, Dalden Nietzscheye, o bildigimiz isbirlikciler korosu aslinda.