9 Ergebnisse.

Keine Beschreibung.

Klozete peruk atmak yasaktir.Tuhaf bir otel, zevksiz ve tenha, küflü odalar, kemiklere iyi gelenasansör havasi, dumani tüten corbalar, agri kesiciler, yilan baliklari vediger müsteriler...Hakan Bicakcidan soguk bir muamma hikayesi. Otel Paranoya, belleksiz bir rasyonalitenin, kaybolmanin rüyasi...Berat Pekmezci, akil tutulmasini, sikintinin sinirlarini, delirmeninrehavetini ustalikla resmediyor.

Girc, girc, girc. Uykuma karisan dikenli gicirtilarla kaskati bir halde uyaniyorum. Salincaktaki arkasi donuk cocuk. Sesler salondan geliyor. Girc, girc, girc. Yatakta buzusup kaliyorum. Kalkip bakarsam, onu salonun ortasinda sallanirken bulacagimi dusunuyorum. Iceride olmasina ragmen saclari ucusarak. Girc, girc, girc. Bu dusunce beni dehsete dusuruyor. Tuhafliklara evde rastlamak yeni bir asama olur cunku. Eve kacmak ise yaramaz o zaman. Ilk...

Bu nedenle yazan cizen insanlari da anlamam. Düsüncelerini, anilarini hikayelerini arsiz bir istahla yayimlatanlari. Herkes onlarin akillarindan gecenleri okusun, izlesin, etkilensin saplantilarina bir mana veremem. Sapik gibi insanlarin ruhuna dokunma cabalarindan tiksinirim. Hele tartismayi seven insan. Aman aman. Gözlerdeki o parlama. O tükürüklü telas. Tartismayi cok sevenle tartismayi hic sevmem. Bir an önce savundugu fikir galip gelsin d...

Rüyamda benim rüyalarimi gören birini görüyorsam ya da gercek yasamim sandigim yalnizca rüyamda gördügüm kisinin rüyasiysa. Haluk yalnizca bir rüya kahramaniysa. Gercekten yasamiyorsa, soluk alip verisi rüya icabiysa...O zaman kendimi cimdiklemem anlamsiz. Birinin rüyayi göreni cimdiklemesi gerekir. Bunu benim yapmam mümkün degil.Yine bir Bicakci apartmani, yanip sönen saribeyaz isiklar, komsu evlerden duyulan konusmalar ve tislamalar Uzun mer...

Demir kaydiraklardan bosaltilan taslar, tuglalar, beton parcalari, camlar, cerceveler. Önce gökyüzünü yirtarak gelen bomba sesi. Süratle yaklasan, huzursuzluk yüklü ugultu. Ve yükün demir konteynerlere inmesiyle siddetli patlama. Sonra yeniden aynisi. Sonra yine. Beton bombardimani altinda bir sehir. Yikilan mahallede döne döne dans edenler. Cifler halinde. Hep ayni figürlerle. Moral bozucu bir ciddiyetle. Gözlerimi kapadim. Koyu yesil kanepey...

Dünyanin kendi etrafinda dönmedigini hissettigi an panige kapiliveriyordu Doga. Icinde bulundugu is ortami da bu panigi acimasizca köpürtüyordu. Hep merkezde olmaliydi. Hep farkli olmaliydi. Farki fark edilmeliydi. Kalitesi gözle görülmeliydi. Kesintisiz olarak arzulanmaliydi. Istah, takdir ve kiskanclik dolu gözler hep üzerinde olmaliydi. Yillar sonra sagda solda kücük adamlarin belirmeye baslamasi da bu takintinin eseri olacakti.Doga, 420 ay...

Beni beklerken, her zaman oldugundan daha güzel, daha savunmasiz, daha cazip, daha derindi. Kendi eksikligimi onun anlamli yüzünden okumak... Ya gelmezsem kaygisiyla gerilen hatlari, büyüleyici bir tereddütle etrafina bakinmasi, milyarlarca insanin yasadigi koskoca dünyada sadece beni bekliyor olmasi... Iste bu bas döndürücü görüntü karsisinda huzur icinde ölebilirdim. Insanin asik oldugu kisinin kendisini bekleyisini izlemesi harika bir sey. ...

Gözlerimi actigimda yataktaydim. Ancak bu benim yatagim degildi.Yumusacik, acik renk yorganin ortasina gömülmüstüm. Tepemdebembeyaz isiklar vardi. Gözlerim aciyla kamasti. Bakislarimi spotlarinkör edici beyazligindan kurtarip sagima baktim. Alisveris yapanmüsteriler... Soluma baktim. Yine alisveris yapanlar... Büyük birmagazanin orta yerindeydim. Teshir amacli sergilenen iki kisilikyataklardan birinin üzerinde... Ürün kataloguna sizip karsima ...