Affedilemeyenler, 60larinda olan ve gencligindeki popülaritesi azalmis bir yazarin yasamina ve dolayisiyla yazarligina dair dönüm noktalarini, darbogazlarini iceren bir roman. Djianin gündelik, samimi ve etkileyici üslubu, Affedilemeyenlerde, Francisin yazarliga dair yaratim süreci ve hayatindaki sorunlarin yaratilis sürecleriyle paralel giden bir hikayenin icine cekiyor bizleri. Affedilemeyenlerden sadece biri olan Francis, gecmisin etkisini üzerinde tasiyan, ölümlerle yasamlarin hatalarini bir yandan kabul etmeye calisirken öte yandan karsisinda durmak icin yalnizliga, siginagi olan yazilarina dönmeye ugras veren bir baba, bir es, liseden eski bir dost, hain, süpheci, bencil, acimasiz da olabilen bir büyükbaba. Francis, asiriliklara karsi bir yandan yasliligin dayattigi olgunlukla tepki vermek ve bir yandan da yasliligin cirkinlik, gücsüzlük, monotonluk demek olmadigi hissini disavurmak arasinda istemli bir sekilde bocalar. Sadece romanlarini degil hayatini da kurgular. Francis, farkinda bir karakterdir. Djian, tahlilleri ve tasvirleriyle, imgelemimizde capcanli insanlar yaratiyor. Birbirleriyle, catisan, vahsice sonlara yol acabilen, kiran, döken ama yeniden kurmak adina birbirlerine erisebilmek ugrasinda olan, yollari kesisen, anlayan, ama gizleyen, bilen, ama sormayan insanlar Djianin affedilemeyenleri. Affedilemeyenler, hayatlarini mahveden degil tam tersine o hayatlari insa eden hatalarin failleri.