Kaynagini Yunus Emrede bulan Alevi-Bektasi edebiyati, XIV. yüzyilda Kaygusuz Abdalla kurulmustur. Dünya nimetlerine hasret ceken bu kudretli sair, hasretlerini anlatirken adeta sürrealist bir sair kesilir. Nazimda oldugu gibi nesirde de gercekten orijinal bir kudret olan Kaygusuz Abdaldan sonra XV. yüzyilda, Hatay mahlasiyla ve daha cok heceyle siirler yazan Sah Ismail-i Safav, Alev-Bektas edebiyatinin en didaktik sairidir. Fakat kuvvetli duygusu, coskun heyecani, özlü inanci, didaktik siirlere bile canli bir iriyet vermistir. XVI. yüzyilda tertipledigi isyan sonucunda Sivasta asilan Pr Sultan Abdalsa bu edebiyatin en lirik sairidir. Buluslarindaki canlilik, hayat sevgisi ve insani görüs, en kudretli sairlere bile nasip olmayacak kadar üstündür. Pr Sultanin mensuplarindan Kul Himmet ve onun cagdasi Huseyn de, Pr Sultana yaklasan sairlerdendir.