Hava gitgide agirlasiyor. Her adim ve adimda. Omuzlarim, boynum ve sirtim. Agir. Ilerledikce agaclar siklasti. Dag yamacindan vadiye egiliyorum. Hic rüzgar yok. Biraz daha ilerledigimde sise gömülüyor ayaklarim. Sonradan fark ediyorum, agzina, dislerinin arasina sikistirdigi dev kaya, vadinin yutkunmasina engel oluyor. Rüzgardan gizledigi vadiyi beyaz duvakla süslüyor. Genc öykücü Deniz Tarsustan ezber bozan öyküler. Ayrikotu, hayali bir cografyanin insanlarini, yaban hayvanlarini, tek bir canli gibi hareket eden doganin gercegini anlatiyor öykülerinde. Siddeti, yoksullugu, gerceküstüne sirt cevirmeden ele aliyor. Insana, insanin icinde yasadigi cevreden, kendi dogasindan sesleniyor, ama gözü olabildigince farkli seyler görüyor. Deniz Tarsusun yarattigi öykü atmosferi, cografyayi dönüstürme gücü, dil icerisinde kendine actigi acacagi alan, dikkate deger.