Zaman her seyi silip süpürür.Eserleri yirmiden fazla dilde okunan Norvecli yazar Erlend Loenun unutulmaz bir modern zaman figürüne dönüsen kahramani Doppler yuvaya dönüyor. Doppler romaninin devami niteligindeki Bildigimiz Dünyanin Sonu ormanin derinliklerinden sistemin derinliklerine uzaniyor Cemberin icinde duramayanlarin bütün oyunlardan kovuldugu bir dünyada özgür kalmak mümkün müOrmanin derinliklerinde gecirdigi macera dolu aylarin ardindan bir ailesi oldugunu hatirlayan Doppler, geyigi Bongoyu boynuzlu hayvanlar barinagina birakip solugu Osloda alir. Kendisini ölesiye özlediklerine inandigi karisina ve cocuklarina kavusacagi icin cok heyecanlidir ama kücük bir problem vardir Onca yillik posta kutusunun üzerinde Andreas Doppler degil, Egil Hegel yazmaktadir Dibe vurdugunu düsünür ama asagilanma nedir, görmemistir henüz..Hafiflemis ve özgür hissediyordu kendini. Gercekten özgür. Borcu yoktu, isi yoktu, yükümlülükleri yoktu. Sadece kendisi vardi. Iyisiyle kötüsüyle. Ve güzel bir geyigi. Vergi dairesinin bisiklet parkina bagladigi Bongoyu cözdü ve durup üst katlara bakti.Her yerde toplantilar yapildigini varsayiyordu, bu toplantilar ki, hem arastirmalar hem de deneyimler sonucu yalnizca yersiz olmakla kalmiyor, dogrudan verimi de baltaliyordu.Bongoya tirmanirken yüzüne bir gülümseme yayildi. Artik bu hayattan elini etegini cekiyordu.