Kücük bir kafe-bakkal isleten anne babanin etrafinda sekillenen mutlu bir cocukluk, okul hayati, yeni bir sosyal cevre, yabancilasma, sinif atlama arzusu, onaylanma ihtiyaci, öfke patlamalari, utanc, kürtaj... Senelere uzanan oto-sosyobiyografi yazininin da habercisi olan Bos Dolaplar, iki ayri dünya -egitimsiz isci sinifi ve egitimli burjuva sinifi- arasinda sikisip kalmis, okul yasamindaki basarilariyla ailesinin temsil ettigi her seye karsi kendini yeniden insa etmeye calisan genc bir kizin, Denise Lesurün hikayesi. Ernaux, ne olmak istediginden ziyade ne olduguyla cebellesmek zorunda kalan, toplumsal yükselis sancilari ceken otobiyografik karakteri Denisein yasamini anlatirken her zamanki gibi sakinmasiz ve cesur. Ernauxnun kitaplari birer itiraf degil, bir tür kisisel epistemolojidir... Onlari okumak, o anlasilmaz, aci verici, zaruri olus sürecini anlama girisimidir. The New Yorker Bos Dolaplar, 1950li yillarda Fransadaki sinif sisteminden ve bir kadinin sinif atlamak, gecmisini unutmak icin verdigi mücadeleden daha fazlasidir. Bu roman, kültürel anlamda haklarindan mahrum birakilmislarin kendi sesleriyle konusmasina, gerek konusu itibariyla gerek edeb bicimiyle, unutulmaz bir katki sunuyor.