Andalusië, 1808. De slag bij Bailén mondt uit in de eerste nederlaag van Napoleon Bonaparte. De verslagen Franse soldaten worden gedwongen tot een slopende voettocht van honderden kilometers naar Cádiz, waar ze worden ingescheept naar de Balearen. Aan hun lot overgelaten op het minuscule eiland Cabrera zinken de krijgsgevangen weg in een verdwaasde staat van beestachtigheid, tot kannibalisme aan toe.
Dertig jaar later tracht Honoré Grapain, een van de weinige overlevers van Cabrera, te reconstrueren wat er is gebeurd met zijn kameraad Gérard de Fleury en met Alòdia, de Mallorcaanse minnares van hen beiden. Stukje bij beetje ontdekt Grapain dat Fleury een wild leven leidde van rooftochten en orgieën in de marge van de danteske realiteit van het concentratiekamp. Hoe was het mogelijk dat Fleury schijnbaar onbelemmerd zijn gang kon gaan? Stond hij onder directe bescherming van Napoleon zelf? Midden in zijn onderzoek krijgt Grapain bezoek van de geheime politie van Lodewijk Napoleon.
Anderhalve eeuw nadat Honoré Grapain zijn herinneringen en navorsingen op schrift stelde, belandt zijn manuscript op het bureau van de Mallorcaanse schrijver Baltasar Porcel, die verder gaat waar Grapain was gestopt. Het resultaat is een historische thriller en een existentiële roman in één, en een parel voor de literaire fijnproever.

Baltasar Porcel (Andratx, Mallorca, 1937 - Barcelona 2009) was een centrale figuur in de Catalaanse letteren gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw. Hij behoort tot de beste romanschrijvers die Catalonië heeft voortgebracht.

'The work of Baltasar Porcel is at the same level as that of Don DeLillo or Philip Roth.' Harold Bloom