Denizler Dört Duvar, bir ilk kitap. Ama gercekte, öykücülügü uzun yillar denemis, büyük öykücüleri okuyup özümsemis ve sonunda yazmaya karar vermis bir yazarla karsi karsiya gibiyiz. Öyküler, yasamin cogu kez ayirdina varmadigimiz inceliklerini, yer yer Katharina Mansfieldi animsatan bir duyarlikla, yogun, özenli bir anlati bicemiyle dile getiriyor ve bunu, zamani ve hüznü kullanarak yapiyor Ayse Sarisayin. Bu kitabin adini ben koysaydim, Zaman ve Hüzün derdim, diye düsünüyorum. Ayse Sarisayin da, bir gecmis zaman yolcusu. Baudelairein sanki bin yasindayim o kadar hatiram var dizesini cagristiran bir gecmis zaman agirligi duyumsaniyor bu öykülerde, her sey sonunda bir bellege dönüsüyor sanki. Gündelik yasamin siradanligindan, yaralayici tregadyalar cikariyor Ayse Sarisayin. Ve bunu pürüzsüz bir söylemle yapiyor. Icinden hüznün, zamanin ve bellegin gectigi benzersiz öyküler...