Calisma, hem söylemde hem gerceklikte, ulus icin ürün zenginligini artirma, birey icin gelir saglama, kapitalist sinif icin de kar etme yolu oldu hep. Maddeyi insanin kullanabilecegi ürünler haline getirmenin, dogayi dönüstürmenin, dünyayi insanlastirmanin araci olmanin yaninda, emek, bireyi topluma baglayan en önemli unsurlardan biridir. Dominique Méda, calismanin hakikaten insanin özüne dair bir sey olup olmadigi sorusunu yeniden gündeme getiriyr. Médaya göre, aslinda tarihsel olarak calisma toplumsal hayata bu kadar hükmeden bir olgu degildi. Ekonomik düsüncenin ön plana ciktigi 19. yüzyildan itibaren insanlar üzerindeki etkisi giderek artti. Peki, calisma gercekten toplum ve birey icin vazgecilmez bir yasam bicimi midir Sosyallesmek ve kendini gerceklestirmek icin insanin uymak zorunda oldugu tek faaliyet midir Bu sorulari yanitlarken, aletlerin insan gücünün yerini almasi, hizmet sektörünün gelismesi, sirketlerin dogaya karsi sorumlulugu, her bireyin gelir sahibi olabilmesi gibi, emek ve calismayla ilgili bircok baska konuya da aciklik getiriyor.