Fuzuli, kendisini öyle bir asik görür, öyle bitkin bir halde tasvir eder ki... Gözyasi habbaleri icinde yüzmede, derd ülkesinin sergerdani.Kim onu isterse lale renginde katre katre gözyaslarini izleyerek bulabilir.Dudagi sirin dilberler zevkiyle asrin ferhadi.Kendisine atilan ve yaninda toplanmis olan kinama taslari da Bsütnu.Yakuttan degersiz degildir.Ciger kaniyle boyandikca kadri, kiymeti artmadadir.Gam kafilesinin kervanbasisidir, mihnet ve elem sahrasinin yolcusu.Hic kimseden asagi degildir.Padisah gibi bir fakirdir, muhtesem bir yoksul.Yürüyüp giden tahti, gözyasidir, bayragi, ahBela ve derd, yanindan ayrilmayan kullaridir, cefa ve cevir, adamlari.Ne mala mülke memnun olur, ne maldan mülkten ayrilsa mahzun.Müflistir, asagidir fakat kendisini Kaarun sanir.Gönlünde vefa definesi vardir, gözünde akip duran laal ve inci hazinesi.Ne felek onun dilegince döner, ne kendisi istegine erisir.