Arundhati Roy, Ingilterenin en saygin edebiyat ödülü olan Booker Ödülünü 1997 yilinda Kücük Seylerin Tanrisi adli romaniyla aldi. Lirik bir dille, siirsi bir anlatimla, bir söz-büyücüsü gibi kullandigi sözcüklerle, yasak bir askin cökerttigi bir ailenin soluk kesen dramini anlatti. Varlikli bir Hindu ailesinin güzel kizi Ammu, ailesinin yaninda calisan bir isciye asik olur. Önüne gecilmez, kural tanimaz, tutkulu bir askla baglanirlar birbirlerine. Oysa genc adam Dokunulmazlar sinifindandir, toplumun en alt kademesinden. Sonu olmadigini bildikleri bu askta Kücük Seylerle yetinirler, gelecegi düsünemezler. Genc kadinin ayrildigi kocasindan olan biri kiz, biri erkek ikiz cocuklari bu askin dogal taniklaridir. Olaylar, birbirinden ayrilmayan bu cift yumurta ikizlerinin cevresinde döner, kizin gözüyle anlatilir. Arundhati Roy, geriye dönüslerle örüyor kurgusunu ve beklenmedik, dehset verici sona ulastiriyor. 1960li yillarin sonunda, Hindistanin güneyinde gecen bu öyküde, arka planda Ingiltereden bagimsizligini yeni kazanmis, siyasal calkantilar icindeki bir Hindistani, kast sisteminin ürkütücü kosullarini ve toplumsal tabulari buluyoruz. Hindistanda yayinlandiginda, Hiristiyan bir Hindu kadiniyla alt kasttan bir erkek arasindaki ask ve ask sahneleri Hint gelenek ve göreneklerine aykiri düstügü icin büyük tartismalara yol acan Kücük Seylerin Tanrisi, bir solukta okunan unutulmaz bir roman.