Yüce Allah, kalbin her bir yüzünün karsisina ilahi huzurlarin en büyüklerinden bir tanesini yerlestirmistir. Yüzü vechi, kalbin bu yüzlerinden birinden parladigi zaman, bu huzur da onda parlar. Yüce Allah kuluna bu ilimlerden bir sey bahsetmek istedigi zaman, kalbinin aynasina yönelir, lütuf ve tevfik nazariyla ona bakar, tevhid ve teyit deniziyle ona yardim eder. Bunun neticesinde muvaffak olmus bu kimse riyazete ve cehde yönelir, kalbinde irade ve muhabbet bulur. Bunun etkisiyle organlari kalbe itaat etmeye kosar. Cünkü kalp, onlarin maliki ve efendisidir. Fikirleri calistirir, himmete taalluk eder. Derken kisi Allahin ahlakiyla ahlaklanmasinda yol alir. Kalbini murakabe suyuyla yikar. Böylece agyar tozlari kalpten uzaklasir, icine sirlar huzurlari tecelli edip parlar.