Ilk defa Latinceden cevrilen Magna Charta Büyük Sözlesme ya da diger adiyla Magna Charta Libertatum Özgürlükler Sözlesmesi, incecik bir parsömene ortacag Latincesiyle yazilmis, özellikle tarih ve hukukla ilgili arastirmalar yapan herkesin bastan sona okumus olmasa da, bir sekilde haberdar oldugu en ünlü bagimsizlik sözlesmesidir. Ingilterenin ortacagdaki krallarinin derebeylik düzeni icindeki zorbaca uygulamalarina karsilik bireysel hak ve özgürlüklerin kazanimina yönelik bir sözlesme olan Magna Charta dönemin Ingilteresinin yerel ve gündelik sorunlarini cözüyor görünse de, keyfi yönetime siddetle karsi cikisi, hak ve özgürlükler icin güvence arayisi acisindan XIII. yüzyildan insanliga kalan bir hukuk mirasi olarak da algilanabilir. 15 Haziran 1215 yilinda Kral John, Papa III. Innocent ve baronlar arasinda imzalanan ve kralin yetkilerine gem vurmayi ve hukukun kraldan üstün oldugunu vurgulamayi amaclayan bu sözlesmenin icerigine genel olarak bakildiginda, tartismasiz ilk göze carpan kilisenin özerkligini güvence altina alma, kilisenin secim özgürlügünü tanima, krallar ve baronlar arasinda yönetimsel acidan ortaya cikan anlasmazliklara cözüm bulma ve gücler arasinda denge olusturma kaygisinin ön planda olmasidir.