Bu kitaptaki öykülerin cogu cinayet üzerindedir, ve her biri tarzinin gereklerini yerine getiren bir örnek oldugu icin secilmistir, gerilim, entrika, mantik ve tatmin edici bir son örgüsü icinde yaratici ve eglendirici örneklerdir.Her biri, yazim niteligi kadar, editörlük acisindan da tarzinin gereklerine bagliligi ile dengelenmistir.Öyküler, ölüm, tehlike ve kötülügü bir dans olgusu icinde verir. Bu ilginc bir birlesimdir, zira dansi, tehlike, esrar ve ugursuzluklarla asla bagdaslastirmayiz. Dans, yasami kucaklayan bir mutluluktur, nesedir, hareketin estetigi, duygularin bir ifade bicimidir, insanin güzelligine cinselligine bir övgü, bir ayindir.Dansi romantizme giden yol olarak düsünürüz. Komik yani da vardir, insani iyilestirici taraflari da. Ifade ettikleriyle özellik kazanir. Yagmur icin dans ederiz, bol hasat icin. Ve bereket icin dansa siginiriz.Ancak bu öykülerde dansin, daha karanlik amaclarinin anlatimi icin kullanildigini görüyoruz Bir tuzak, tehlikeli bir davet, aci bir rekabet, bir saldirganlik, hatta sosyo-politik bir baskaldiris, bir kadin düsmanligi, sagliksiz bir ruh ve dahasi delilige giden bir yol.