Milan Kunderanin roman anlayisinin tam anlamiyla ifadesini buldugu bir doruk Ölümsüzlük. Ona göre roman, varligi arastirmak icin bir aractir, yazar, ortaya birtakim gercekler koymaktan cok, cözülmek üzere sorular sorar. Ölümsüzlükün yazar-anlatici-kahramani olan Kundera, bu yapitindaki yedi bölümde, ölümsüzlük, yüz, ask, rastlanti gibi farkli romanesk temalardan olusan bir yol ciziyor. Roman birbirinden son derece ayri gözüken, ancak birbirine siki sikiya bagli olaylari ve kahramanlari bir araya getiriyor. Kundera, hepsi birer evren demek olan sahneler kuruyor, bu büyük tiyatro oyununda, rastlantilar, kesismeler, kosutluklar ve karsitliklar Hemingwayle Goetheyi, Goethenin asigi Bettina von Arnimle varolusunu yasnizlikta arayan Agnesi, Kunderayla Profesör Avenariusü ayni sahnede, ayni sorunun cevresinde bulusturuyor. Ölümsüzlükün kahramanlari bir hareketten, bir olustan, kendilerini asan bir kavramdan doguyorlar, yazar, kitabin icindeki varligiyla bir acidan kahramanlarin durumlarinin yansidigi bir ayna görevi görüyor. Romanlarinda müzikal tekniklerin büyük etkisinin görüldügü Kundera, bu romaninda da tekanlamliligi reddedisini ortaya koyan özgün coksesliligini koruyor. Böylece bir basyapit ortaya cikiyor Ölümsüzlük, edebiyat hakkinda, edebiyatin sahip oldugu malzeme ve olanaklari hakkinda olaganüstü bir düsünme serüveni. Tanitim Yazisindan Alinti