Türk tarih tecrübesinin Osmanli asamasi, siyasî ve fikrî sahada istikrâr ve kemâlin arandigi dönemdir. Tevârüs edilen miras, aktüel kiymetlere göre yeniden sekillendirilir. Mevcut düsünce sistemi, öteden beri hükmünü yürüten degerlere kendi tecrübesi nispetinde açilir, sosyal hayati idare eden zihniyete dogru uzanarak genisleme ve derinlesme imkâni bulur, hesaplastigi sistemin tazyiki altinda kendini yeniler. Böylece mekanizma yeni bastan kurulur, düsünce hayatin ihtiyaçlarina çok tabiî sekilde cevap verir. Tefekkür belirli bir nazariye etrafinda tesekkül edip kalmaktan çikar, yasanan zaman ve mekâna ait gelismelerin bir neticesi hâline gelir. Islâm entelektüel geleneginin klasik çaginda amelî aklin vazifesi, nazarî akla hizmet etmektirseklinde kendisini gösteren anlayis, Osmanli asirlarinda nazarî olanin amelî olani tahkim ve takviye etmesine dönüsür. Elinizdeki çalisma, Osmanli entelektüel geleneginin iç bünyesini, kendi hakikat ve imkânlari içinde kusatma iddiasindadir.