Memduh Sevket Esendal, dilimizin arinmasina, aciklasmasina en büyük yararliklari dokunmus yazarlarimizdan biridir. Hatta Ömer Seyfettinden sonra bu yolda en cok calismis olan odur. Sunu söylemek istiyorum Ömer Seyfettin dilimizi Edebiyat-i Cedidenin, eski insanin yapma bezeklerinden kurtarmisti, ondan sonra gelenler, onun sanatini sevmeseler de, actigi yoldan gittiler. Memduh Sevket Esendal bir adim daha atti, yazi dilimizi konusma dilimize yaklastirmak istedi. Nurullah Atac Insanlara bakmasini da biliyordu. Kahvelerde tavla oynayan kendi halinde gözükenleri, pansiyonlardaki ilgiye layik görülmeyen kisileri merak ediyordu. Etrafinda kaynasan insanlar icinden onun mevkiinde olanlarin yalniz icap ettigi, zaruri oldugu zaman sahte bir önem verdiklerine canla, zevkle, merakla bakiyor, onlarin yasayisindan hikayeler yapiyor, bize sunuyordu. Sait Faik Abasiyanik Esendalin hikayecilikteki öbür özellikleri yapmaciksizligi, süssüzlügü, canliligi, yerliligi, gereksiz tasvirlerden kacisi, kisilerin ruh hallerini, konusmalari ve tavirlariyla anlatmasidir. Hikayeci olmamin sevinci icinde onunla meslektas olmanin övüncü de var. Haldun Taner