Wij Nederlanders zijn een twistziek volk. De vaderlandse geschiedenisis een lange reeks conflicten en pogingen om daar eeneinde aan te maken. De grote lijn in dat verhaal is een steeds verderoprukkende beschaving en een uitdijende hoeveelheid procedures eninstellingen die alles in goede banen zouden moeten leiden.Zouden. Want ruzie gaat vaak juist over die procedures, en wie dievaststelt. En over organisaties, verenigingen en hun statuten. En niette vergeten over de notulen.Aanvankelijk werd er vooral gebakkeleid over religieuze zaken. Ogenschijnlijkdan, want de felste twisten gingen steevast over wereldseaangelegenheden. Over hoe een dominee gekleed moest gaan of hoezijn haar moest zitten. Als regel geldt: hoe banaler de aanleiding, deste absurder de ruzie. Zo moest in 1932 een dominee opstappen omdathij zijn auto in de serre van de pastorie parkeerde, terwijl de kerkenraadwilde dat hij hem in de salon zette.In Ruzie beschrijft Enno de Witt hoe wij in de loop der eeuwensteeds nieuwe, en vaak lachwekkende manieren vonden om elkaarhet leven zuur te maken. De verzamelde ruzies vormen een staalkaartvan Nederlandse kleinzieligheid en koppigheid, maar de geschiedenisvan ons geruzie laat ons ook beter begrijpen wie wij zijn, waarwe vandaan komen en hoe ruzie ons land vorm heeft gegeven. Ruzieheeft ons een georganiseerde samenleving opgeleverd, met de daaruitvoortspruitende welvaart, vrede en voorspoed.