Hz. Peygamberin s.a.s. yakin cevresinde bulunan ve onun rahle-i tedrsinden gecen sahabe nesli Islam Medeniyetinin olusmasinda temel sorumluluklari üstlenmis ve tarihin her döneminde önemli görülmüstür. Islam ilimler arasinda özellikle hadis ve Islam tarihi alanindaki merkez konumlari onlarla ilgili cesitli calismalar yapilmasina vesile olmustur. Yazilan eserler müellifin amacina göre pek tabi olarak farkli muhteva ve yönteme sahip olsa da tarih sürecin ilerlemesiyle birlikte müstakil bir literatür olusmustur. Ülkemiz acisindan bakilacak olursa son yillarda akademik hadisciligin gelismesine ve hadis ilminin farkli dallarinda yogunlugun artmasina ragmen bu literatürün hak ettigi ilgiyi görmedigi anlasilmaktadir. Halbuki sahabe hakkindaki calismalar incelendiginde oldukca teknik bilgiler iceren bu türün derin arastirmalara konu edilmesi beklenmektedir. Örnegin hadis rivayetinde önemli bir yeri olan sebeb-i rad bilgilerinin veya hadis ilminin uzmanlik gerektiren arastirma sahalarindan ilelül-hads ilminin sahabe literatüründe tatbki bu calismaya deger katmaktadir. Özellikle bu türün temel sorunlarindan olan zayif isnadli bilgilerin ilgili eserlerde kullanimi sahabe konusunu calisanlar icin önemli bir soru isareti olmaya devam etmektedir. Benzer sekilde Osmanli cografyasinda kaleme alinan sahabe calismalari da yeterince arastirma konusu yapilmamis gözükmektedir. Dolayisiyla bu calisma sahabe literatürü alanindaki söz konusu eksiklikleri bir nebze olsun gidermeyi ve bu alanda arastirma yapacak ilim ehline yol göstermeyi amaclamaktadir.