Sanatcilarin müzelerle arasi hic olmadi. Iclerinden müzeleri yerle bir etmeye kalkanlar dahi cikti. Cünkü onlara göre müzeler sanati hayattan mahrum ediyorlardi. Oysa onlarin davasi sanatla hayati kaynastirmakti. Müzelerle bas edemeyince, Schwitters, Lissitski, Duchamp, Haacke gibi sanatcilar kendi alternatif müzelerini kurdular. Ve Haackenin sözleriyle, müzelerin bilinci nasil yönettigini teshir etmeye basladilar. Modern müzeleri besleyen tarih ve iktidar anlayislarini tartismaya actilar. Onlar sayesinde müzeler, her seyden önce modernligin sergilendigi ortamlar olarak incelenmeye basladi. Cagdas elestirel müzeoloji dogdu ve modernligin sorgulandigi bircok disiplinin odagina yerlesti. Sanatci Müzeleri, sanati müze olanlarin eserlerini derliyor. Sanat tarihcileri ve elestirmenleri James Putnam, Benjamin Buchloh ve Walter Grasskamp bu eserleri sunduklari yazilarinda onlardaki siyaseti kesfediyor.