Sigmund Freud, Birinci Dünya Savasi patlak verdikten alti ay sonra, 1915te kaleme aldigi Savasin Hayal Kirikligi ve Ölümle Iliskimiz baslikli iki denemeden olusan bu calismasinda insan dogasina ve topluma yönelik hosnutsuzlugunu ve hayal kirikligini ele aliyor. Ilk denemede savas öncesinde Avrupada ulasildigi düsünülen ideal kültürel atmosferin, farkli kültürlerin sorunsuzca bir arada yasayabilmesi ve sinirlarin ortadan kaldirilmasiyla norma dönüsecegi varsayilan ütopik baris ortaminin aslinda koskoca bir seraptan ibaret oldugunu hayal kirikligiyla tespit eden Freud, savasin insanlar ve kültür üzerinde yarattigi yikima odaklanarak kültür insaniyla ilkel sayilan insani kiyaslayip ilkelligi hala icimizde tasidigimizi ve savasin bunu gün yüzüne cikardigini dile getiriyor. Insanin yirtici ve acimasiz dogasinin yanlis degerlendirilmesinden kaynaklanan bir yanilsamayi disiplinlerarasi bir bakis acisiyla irdeliyor. Ikinci denemede insanin ölümle iliskisine, bunun nasil bozulduguna odaklanarak ölüme bakis acimizda tarih boyunca yasanan degisimlerin izini sürüyor. Tektanrili dinlerin yayginlasmasiyla antikcaglarda oldugundan bambaska bir cehre kazanan ölümün kacinilmazliginin baris zamanlarinda zihinlerden tamamen silindigini, kendi ölümümüzü gercekdisi sayip reddederken öldürme arzusunun bilincdisimizda var olmaya devam ettigini acikliyor. Yasama katlanmak istiyorsan, ölüme hazirlan.