Sabah 09.00da baslayan Mamak durusma ve görüsmelerinden ya saat 24e yaklasirken ya da aksam saatlerinde gün batimlarinda dönüyorum. Ben Mamakta yasiyorum aslinda. Baska bir ülkede gibiyim. Aksam, sehir otobüsü Dikimevine geldiginde sanki tarih degisiyor ve karanlik bir alemden aydinlik bir baska ülkeye düsüyorum. Garip bir duygu bu. Arkamda bambaska bir dünya kaliyor. Orasi cehennem Bu duyguyu neden Dikimevine geldigimde hissediyorum, bilmiyorum. Baska bir ruh hali. Mamaki unutmak istiyorum. Olmuyor. Eve gelince ogullarimi öpmeyi, esime sarilmayi hak görmüyorum. Aramiza Mamakta birakilmis yüzlerce yüz giriyor. Gece olup eve vardigimda yeniden yüregim kanamaya basliyor. Yüzü pencereye yapisik her gece benim yolumu bekleyen Emre, sokakta beni görür görmez kardesine Annemiz geldi Yasasin annemiz geldi diye sesleniyor. Ogullarima sarilmak icimi acitiyor. Mamaktakiler, cocuklarini koklayamaz, eslerine, annelerine, yakinlarina, sevdiklerine sarilamazken cocuklarima sarilmayi hak görmüyorum. Yüregim yaniyor. Senal Sarihanin, 68 kusaginin yurtseverlik bilinciyle basladigi ögretmenlik meslegi, 12 Mart 1971 sikiyönetim döneminde onu cezaevi ile tanistirir. Ayni dönemde, Sagmalcilar Lisesinden kendi ögrencileri ile birlikte girdigi üniversite sinavlarinda hukuk fakültesine girme hakki da kazanmistir. Dönemin siyas tutuklularinin 74 affi ile özgürlesmesinden sonra hukuk fakültesini bitirir. Bir siyas dava sanigi olarak yasadiklari onu siyas dava avukati olmaya yönlendirir. Bu kitapta, bir kadin avukatin, insan haklari ve kadin haklari mücadelesinin öyküsünü okuyacaksiniz. Bu öykü, ayni zamanda 12 Mart, 12 Eylül ve 90li yillar olarak bilinen olaganüstü hal dönemleri yargilamalarina tanikliktir.