POEZI QË LEXOHET LEHTË, POR NUK SHLYHET NGA KUJTESAPoezia më e re e Lulëzim Tafës, i cili rreth njëzet e savjet më parë botoi librin e vet të parë, është refleksi kohës në të cilën jetojmë. Temat, motivet, idetë, figurat, fjalori poetik, gjithçka, mban ngjyrën ekësaj kohe. Nuk është çudi, prandaj, që në tekstine saj shfaqen shpesh fjalë e shprehje të zhargonittë përditshëm, herë-herë edhe në anglisht, kursecelulari, interneti dhe mjetet e tjera teknike tëkohës sonë dalin në vargje thuajse po aq sa edhenjeriu.Mirëpo, subjekti lirik i kësaj poezie, Uni i saj, është njëkohësisht njeriu i kësaj toke, i këtij nënqielli, çka do të thotë se ai ka tipare të forta lokale.Bota dhe karakteri i tij, edhe kur duken disi tëlargëta, burojnë nga mjedisi ynë.Prof. Dr. Agim Vinca