Mütareke yillarinda babasi Yunanlilar tarafindan casus diye yakalanan Mebrurenin Istanbula kacisi ve kendini Sislideki bir köskte akrabalari arasinda bulduktan sonra yasadiklarinin öyküsü, Sözde Kizlarda bir toplumun yasadigi ahlaki bunalimin can cekisleriyle sekilleniyor. Peyami Safanin farkli yasam tarzlarini kültürleri ince ayrintilarla anlatmadaki ustaligi iyi ve kötü kavramlarin kesin cizgisiyle belirleniyor. Iyligin, safligin simgesi Mebrurenin karsisinda kurnazligin, dalavericiligin, kötülügün temsilcileri Nevin, Behic, Belma...Bir dönemin toplumsal tablosu her dönemde kendine bir yer bulup, bugünkü bir fotografin icinden yansiyabilir mi Peyami Safanin eserleri, bu soruyu kosulsuz bir evetle karsiliyor.Sehirler, yasam tarzlari, görünüsler ne kadar degisse de semtlere isleyen ruh, insanin zayifliklari, beklentileri, yanilgilari hep ayni kaliyor