Modern devletin temel ideolojik aygiti olarak tanimlanan egitim sisteminin, basta ögrenciler, ögretmenler ve cocugunu okutan anne babalar olmak üzere herkesin yasamini yakindan ilgilendiren bir kurum oldugu biliniyor. Bu arastirmada, modern Türk milli egitim sisteminin gelisme süreci Türk ulus devletinin asil kurulus tarihi olan 1920den günümüze kadar bütünüyle ele aliniyor, sürece yön veren siyasal degler, belli basli evrensel egitim felsefeleri ve bu felseflerden esinlenen egitim pratikleri baglaminda irdeleniyor. Bu amacla, anayasalar, parti programlari, hükümet programlari, yasalar, yönetmenlikler, Milli Egitim Bakanligi ile hükümetlerin kararlari ve aciklamalari, ilgili kisilerin söylev ve demecleri yaygin bicimde taraniyor, Türk-Bati ve Türk-Islam sentezleri sistemin dinamik gelisimi cercevesinde anlamlandiriliyor, egitim tarihimizin kösetaslari -Tevhid-i Tedrisat Kanunundan köy enstitülerine, Darülfünunun kaldirilmasindan YÖK Yasasina, imam hatip okullarinin yayginlastirilmasindan sekiz yillik temel egitim kanununa kadar- yerli yerine oturtuluyor. Aydinlanma, laiklik, din-devlet iliskileri konusunda zengin tartisma verileri sundugu gibi siyasal tarih acisindan önemli ipuclari da veren arastirmada, Türk milli egitim ideolojisinin kutsal inanis ve davranis normlari dayatarak kocak kusaklari ergin olmayis durumunda tutmaktan sorumlu oldugu sonucuna variliyor. Arastirma, Türk egitim sistemini, insanligin köklü felsefelerine, dünya halklarinin ortak mirasina acma, sermayenin despotizminden, göksel ve dünyaevi kutsal dogmalarin zincirinden kurtulmus, emege saygili, cocuga, kadina, gence, insana saygili, anadillere saygili, düsünce ve vicdan özgürlügüne saygili, insana yasam sevinci veren esitlikci ve özgürlükcü bir egitim düzenine gecme cagrisiyla sona eriyor.