Precies honderd jaar geleden kwam een einde aan de sterk ideologisch geladen schoolstrijd, die toen meer dan eeuw had geduurd. Openbaar en bijzonder onderwijs werden in 1917 geheel aan elkaar gelijkgesteld. Nog altijd is deze vrijheid van onderwijs vastgelegd in artikel 23 van de Grondwet.

Gewoonlijk wordt de pacificatie, zoals het einde van de schoolstrijd bekendstaat, gezien als een triomf van de confessionele partijen, en de uitkomst als een grote verdienste. Toch hadden de confessionelen lange tijd een heel andere oplossing van de schoolstrijd voor ogen. Sommige antirevolutionairen beschouwden 1920 zelfs als een nederlaag. Voor hen was het de vraag of de pacificatie de onderwijsvrijheid niet juist aan banden legde.

Tegenwoordig is meer dan de helft van alle scholen in Nederland een 'bijzondere school': protestants, katholiek, antroposofisch, islamitisch. Maar in hoeverre is de onderwijswet van 1917 nog van toepassing op ons huidige bestel? Hoe vrij ben je als de overheid de spelregels in hoge mate bepaalt? Van wie is het kind eigenlijk? Van de staat? Van de kerk? Van de ouders?

In Van wie is het kind? schetst John Exalto even boeiend als verhelderend perspectief op de uniek Nederlandse relatie tussen staat, school en religie van de afgelopen twee eeuwen.