Sanat yapiti tanimi son onyillarda sikca güncellenen, tekrar tekrar yorumlanan, dolayisiyla en cok tartisilan mefhumlarin basinda geliyor. Öyle oluyor ki, sanatci kurdugu, kurmaya calistigi dili tartarken, sorgularken yepyeni ifade araclari kesfedebiliyor. Bu sürec de dogrudan yapita dahil olup bambaska mecralara sürüklüyor yapiti ve sanatciyi. Mürüvvet Türkyilmaz 3. Uluslararasi Mardin Bienali icin hazirladigi isi, Bienalin öngörülen programi degisiklige ugrayinca baska bir forma, daha dogrusu sanatci tavrini ifade eden bir konuma tasima ihtiyaci hissetmis. Varla yok arasinda bir sanatcinin tasarladigi, ürettigi, kurguladigi isinin yasadigi dönüsümü, gecirdigi evreleri masal diliyle aktariyor.Bin varmis bin yokmus, evvel zamanlar icinde insan yokmus, evren cokmus. Bosluk bosluk olmus kara kazanlar dolmus, tanricalar, tanrilar dogmus. Kalbur saman icinde, vur patlasin, cal oynasin, gazlar sikismis, türlü türlü yasalar uyanmis, insanlar dogmus.Insanin basindan gecenler dagdan tastan, kurttan kustan daha cokmus. Iste o zamanlardan bir gün, bagzi Sanat Insanlari uzak diyardaki bir sehirde yapilacak Evrenlerarasi bir sergi icin davet almislar. Serginin cagri zarfinda BiNEal ve mektubun basliginda Efsaneler yaziliymis. Iki yilda bir yapilan ve adi zaten Bienal olan önceki sergileri cagristirsa da bunun farkli bir yazilisi varmis. Daveti alanlar, önce bunu bir yazim hatasi sanmislar. Mektubu actiklarinda alayci gülümsemeleri saskinliga dönüsmüs. Altin tozlarindan olusan efsunlu, gizemli, parildayan sözcükler görmüsler. Sözcükler bir var bir yok oluyor, ancak ikinci bakista yeniden beliriyormus.Varla yok arasinda var ile yokun sanat dünyasinda nasil yer degistirebildigine dair önemli bir belge-metin.