Francois Marie Arouet de Voltairein yogun bir entelektüel faaliyet icinde sayisiz eserler vererek gecirdigi ömrünü üc tutkunun belirledigini söylemek yanlis olmayacaktir, söhret, servet ve kudret. Voltaire bu üc tutkusunun da karsiligini fazlasiyla almis, bu arada elbette birtakim bedeller de ödemistir. Avamin ahmaklik ve barbarligina oldugu kadar Eski Rejimin cürümüs deger ve kurumlarina da ayni kibir ve hosgörüsüzlükle meydan okurken cagdaslarina hosgörünün ve adaletin erdemini göstermis, bütün bir Aydinlanma Cagi Fransasini derinlemesine etkilemistir. Gustave Lanson, onun icin, Bize özgürlügümüzü verdi ve bize adaleti ögretti derken, bu sivri dilli filozofun hakkini teslim etmektedir.1747de yazdigi Zadig, Voltairein ilk felsefi romanidir. Kitabin ikinci basligi Yazgi olmakla birlikte, bos inanclarin, insani zaaflarin ve bunlarin sonucu olan ahmakliklarin eglendirici bir yergisi olan anlati, bu ahlaki yaklasimin ötesinde Leibnizin felsefesini de elestirmekte, önceden kurulu uyum ve Tanrisal inayet anlayisinin karsisina, rastlantilarin belirsizligini ve yine Leibnizci bir kavram olan insanin yeterli neden ilkesi uyarinca özgürlügünü sahiplenebilecegi gercegini cikarmaktadir. Voltaire, istencimizde olmasa da eylemlerimizde özgür oldugumuza inanmaktadir.