Dursun Akcamin ilk öykü kitabi olan Maralda, Dogu Anadolu köylüsünün tüyler ürpertici yasaminin ele alindigi öyküler yer aliyor. Akcam, basat özelligi olan gözlemlerini kurmacaya tasiyor, cocuklugunun gectigi cografyadaki kadinin, erkegin, cocugun yasamak zorunda oldugu insanlik disi kosullari aktarirken, ince ironisiyle din-ahlak saplantilari ve trajikomik durumlari da dile getiriyor.Maraldaki öyküler, konu, kisi, yer olarak birbiriyle ilintili Ölmezler köyünde yasayanlarin yoksulluk sorunlari ile onu asma eylemleri, bir anlati bütünlügü olusturuyor.Aksam namazi epeyce gecmisti. Cirali odun evi aydinlatiyordu. Corbasini icen cocuklar, yere serili hasirin üstünde yatistilar. Maralin son dünyasi Memet, anasini yatirmadan kessen yatmazdi. Ocagin önünde kedinin kulaklarini cekiyordu. Kedi de maskaralik yapiyor, Memetle oynuyordu. Büyük kiz Fatma, cay kiyisinda buldugu boncuklari bir ipe gecirmeye calisiyordu. Cocuk hevesi iste Yarin günes isiginda dizip sonra da takip takistirsaydi olmaz miydi Cirali odun yine söndü. Fatma üfledi, üfledi, yanmadi. Duman gözlerini yakti, agzina, burnuna doldu. Sarsila sarsila geriye giderken basi direge carptiSeni, ev gibi ellere kalasin dedi.Ne oldu kiz, niye dikkat etmedin Yetisti anasi, kolundan kaldirdiAglama balama kurban, aglama Yarin gün isiginda takarsin.Cirali odun tutustu, ana-kiz ocagin basina yeniden oturdular. Fatma yine boncuklariyla ugrasti. Maral entarisini cikardi, uyuyan cocuklarin üstüne örttü...MaralIcindekiler- Zozan- Asagi Mahallenin Agalari- Tahsil- Kara Kagit- Begi Aga- Kaka- Alo Efendi- Tiyatora Kizi- Eko- Sahin Efendi- Kinali- Küpeli Cefer- Zaloglu- Maral