Hep ayni hikaye, diye düsünüyor. Insanlar biner, insanlar iner. Giderim dururum. Kapilari acarim, kapilari kaparim. Tekrar gider, tekrar dururum. Tepem atar, birine kornaya basarim. Birinin tepesi atar, bana kornaya basar. Isik yanar beklerim, isik yanar giderim. Karsidan gecen arkadasa el ederim.Bezgin bir belediye otobüsü soförü sabahin ilk saatlerinde besmelesini cekip aracini calistiriyor. Duraklar geride kaldikca icerisi balik istifinden hallice oluyor. Binen herkesin derdi, telasi, meselesi ayri ama icinde sakli... Bu tuhaf seferin sonunda hayir mi, ser mi olacak, kimse bilmiyor...Asli Tohumcu, bir toplu tasima aracina biniyor, yolcularin yüzlerine yakindan bakip zihinlerini tek tek okuyor. Bir otobüs dolusu insan üzerinden, ülkede yasananlara, siddete, hüzne, caresizlige, sevgisizlige, iletisimsizlige, duyarsizliga ve daha nicesine dair carpici bir tablo ortaya koyuyor.Tas Uykusu, görmezden gelinen, unutulan, unutturulmaya calisilan gerceklerle bizi yüzlestirecek ve biraz da paranoyaklastiracak bir yolculugun romani...